«سحر نزد یونانیان از جایگاه والایی برخوردار بود و یونانیان هم مانند دیگر جوامع بشری به افسون و طلسم و تأثیر ارواح بد و غیره معتقد بودند».
«در آغاز عصر نهضت و روشنگری که دانشمندان میراث کهن یونان و روم را مورد نقد وبررسی قرار دادند، براین باور بودند که جامعه ی یونان در مقایسه با دیگرجوامع با سحر و جادو فاصله‌ی زیاد داشته است، چون جامع های که امثال ارسطو، افلاطون، اکسینیفون و اربیدس را پرورش داده است امکان ندارد که شیفته ی هنری همچون جادوگری شود که جزو هنرهای زیبا به شمار نمیآید.
در هند دین و جادوگری با هم آمیخته شده بودند، نه تنها به خاطر محافظت از شیطانی که انسان را با شهوات میفریبد، بلکه جهت تسلط بر خدایان از طریق ریاضت، تنگدستی، قربانی کردن و...
هنگامی که دین بودایی که اصلاح دین برهمایی است آمد، سحر را حذف نکرد، بلکه آن را مورد تأیید قرار داد و هنوز هم جادوگری در تبت و چین از جایگاه والایی برخوردار است».
کافی است که بدانیم یکی از اسفار چهارگانه ی کتاب «ویدا» یعنی سفر «اترافا» به شناخت افسون و سحر اختصاص دارد.
یکی از ملت هایی که در تاریخ به جادوگری شهرت داشته اند، قبطیان مصر بودند «و دست نوشته های قدیمی مصر که بر کاغذ پاپیروس یافت شدند، نشان میدهند که جادو در میان تمام طوایف مصر از جایگاه والایی برخوردار بوده است تا جایی که مراسمی برای آن ترتیب میدادند و وظایفی را در قبال آن مشخص میکردند که عالمان دینی آنان عهده دار آن میشدند».
این دست نوشته ها بیانگر این نکته‌اند که گاهی مصریان به منظور غافلگیرکردن خدایان خود، افسون های شرک آلودی را میخواندند تا خدایان بتوانند برچیز مورد نظر آنان اثر داشته باشند، و گاهی هم جهت دفع بیماریها نسخه های پزشکی را با طلسمها و افسونها آمیخته میکردند.
یکی از امتهای قدیمی که به جادو و جادوگری پرداخته و با آن گمراه شده است اهل بابل است خداوند متعال فرموده است:
﴿وَلَٰکِنَّ ٱلشَّیَٰطِینَ کَفَرُواْ یُعَلِّمُونَ ٱلنَّاسَ ٱلسِّحۡرَ وَمَآ أُنزِلَ عَلَى ٱلۡمَلَکَیۡنِ بِبَابِلَ هَٰرُوتَ وَمَٰرُوتَۚ﴾ [البقرة: 102].
«بلکه شیاطین (صفتان گناه پیشه) کفر ورزیدهاند، و (بجای دستورات الهی) جادو و آنچه در بابل بر دو فرشته هاروت و ماروت نازل شده بود، به مردم میآموزند».
شهر بابل که در این آیه بدان اشاره شده یکی از شهرهای عراق و بر ساحل رودخانه ی فرات قرار داشت. آثار این شهر هنوز هم باقی مانده اند.
بسیاری از کسانی که در مورد تاریخ سحر به تحقیق و پژوهش پرداخته اند بر این باورند که منشأ و آغاز سحر از زمان آفرینش انسان است که در این زمینه به نوشته ها، رموز، تصاویر و اسطوره هایی استدلال کرده اند که از انسان بر جای مانده و در خرابه ها و قبرها پیدا شده اند. اگرچه حقیقت همین است ولی ما تنها به این دلایل بسنده نکرده ایم؛ زیرا در این دلایل شک و تردید وجود دارد و این مرحله از تاریخ انسان که دوران قبل از تاریخ نامیده میشود توسط انسان تدوین نشده است.