در تعریف ساده، رقیه شرعی به آیات و اذکاری میگویند که در جهت دفع طلسم و جادو از آن استفاده میشود. در این مطلب از وبلاگ الرقیه لیستی از رقیه های شرعی صوتی را به رایگان برای دانلود قرار داده ایم.
امید وارم از این ایات استفاده و دعای خیر نمایید.
در تعریف ساده، رقیه شرعی به آیات و اذکاری میگویند که در جهت دفع طلسم و جادو از آن استفاده میشود. در این مطلب از وبلاگ الرقیه لیستی از رقیه های شرعی صوتی را به رایگان برای دانلود قرار داده ایم.
امید وارم از این ایات استفاده و دعای خیر نمایید.
حافظ ابن حجر عسقلانی رحمه الله میگوید:
چشم زخم (عین) عبارت است از نگریستن با شگفتی به کسی یا چیزی که این نوع نگریستن به علت خبث باطن و پلیدی طبع آمیخته با حسد نیز باشد و موجب زیان رساندن به شخص موردنظر گردد.
در حدیثی صحیح نیز رسول خدا صلی الله علیه وسلم در مورد چشم زخم اینگونه توضیح میدهد؛ «العین حقُّ ولو کان شیء سابقَ القَدَر سبقته العین وإذا استُغسِلتُم فَأغسِلوا» «چشم زخم واقعیت دارد و افسانه نیست و اگر امکان میداشت که چیزی بر (قضا و) قدر الهی سبقت گیرد (یا چیره شود) هر آینه چشم زخم بر تقدیر الهی هم پیشی میگرفت (ولی این فرضی است محال و همه چیز تحت تقدیر الهی است) و چنانچه (برای تعیین عاین و معین) از شما خواسته شد که اعضایی از بدن خویش را بشویید پس این کار را بکنید».
سحر در زبان عربی به هر چیزی که علت آن پنهان و دقیق باشد، اطلاق میشود، به همین علت عربها در مورد چیزهای بسیار پوشیده و پنهان میگویند: «أخفی من السحر» یعنی از سحر پنهانتر است. عربها زیبایی چشمها را هم به سحر توصیف میکنند، چرا که چشمها با تیرهای خود به صورت پنهانی دلها را مورد هدف قرار میدهند. بیان هم به سحر توصیف میشود از جمله در فرمودهی پیامبر ص که میفرماید: «إن من البیان لسحرَ» یعنی برخی از بیان سحر است.
هنگامی که اسلام آمد، به مبارزه با جادوگران، کاهنان و منجّمان پرداخت و پیامبر خدا ص سحر را یکی از جرایم بزرگ هفتگانه برشمرد. از ابوهریرهس روایت شده است که پیامبر ص فرمود: «از هفت گناه هلاککننده بپرهیزید». گفتند: ای رسول خدا آن هفت گناه کداماند!؟
فرمود: «شرک ورزیدن به خدا، سحر، کشتن نفسی که خدا حرام کرده است مگر به حق (قصاص و غیره)، خوردن ربا، خوردن مال یتیم، فرار کردن از میدان جنگ با کفار و تهمت زدن به زنان پاکدامن مؤمن و غافل».
در تاریخ ملت عرب اخباری را مییابیم که بیانگر این است که عربها هم مانند جوامع دیگر با جادوگری آشنا بودند و آن را انجام دادهاند تا از جان و مال و سرزمین خود حمایت کنند. ولی کسی که با تاریخ ملت عرب آشنایی دارد، میداند که عربها همانند آشوریان، سریانیان، مصریان و یونانیان به جادوگری اهمیت نمیدانند و بیشتر به پیشگویی و منجّمی روی آوردند که در پایان همین کتاب به آن خواهیم پرداخت.
تمام شریعتهایی که خداوند نازل کرده است، سحر را انکار کرده و به مبارزه با ساحران دستور دادهاند، زیرا که سحر با حقیقتی که خداوند نازل کرده است در تضاد است، خداوند مردم را دعوت میدهد به اینکه به خدا ایمان بیاورند، و تنها او را بندگی کنند، وکسی را با او شریک قرار ندهند و تنها بر او توکل کنند و به او پناه ببرند در حالی که سحر و جادو بندگان خدا را بندهی غیرخدا قرار میدهد و دل و روی آنان را به سوی شیاطین، ستارگان، خورشید، ماه و انسانها بر میگرداند.